ــــخــستــہ امـ … از صبورے خــستـــہ ام … از فــَریــــادهایے که در گـــلویـــم خفـہ مانـد … از اشـــــــک هایــی که قـاه قـاه خنــــده شـב … و از حــــرف هایے که زنـــده بہ گـــور گــَشت در گــورستاטּِ دلـــــم آســــاטּ نیست در پــَس خـــنـده هاے مصــنوعے گریــہ هاے دلت را ، در بــی پنـــاهیت در پشت هـــــزاراטּ دروغ پنهـــاטּ کنے … ایــــטּ روزهــا معنے را از زنـدگـــے حذف کــرבه امـ … برایـــم فرق نمــےکــُنـد روزهایـــم را چگونــہ قربانـے کنمـ
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
چـــایــت را بــــنوش .. نگــــرانِ فـــــردا نــــــباش ! از گنــــدمـــزارِ مـن و تــــو .. کـــاهــی مــی مــانـــد ! بـــــــرایِ بـــــادهــــا !
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
در زندگی من اتفاقهایی همیشه می افتند حتی وقتی دستشان را میگیرم دلت برای من نسوزد ؛ من عادت کرده ام که همیشه دستی چوب لای چرخ آرزوهایم بگذارد …
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
دل استــ دیگر خسته میشود … بی حوصله میشــود … از روزگار از آدمـــــــها از خــودشـــــ از این قابــها , از اثباتــ , از تـــــوضیــح از کلماتــــی که رابـــطه ها را به گند میکشـــد